Kajana, paradijsje aan de rivier

Zondagmiddag, onze derde dag in Kajana, een Marrondorp langs de BovenSurinamerivier. Het is weer bloedheet, de kinderen zijn klaar met vissen en spelen in de rivier. Née, er staan geen ouders langs de kant op te letten, kids redden zich hier al heel jong in water en op het land. De vaders zijn nl in Parimaribo aan het werk terwijl de moeders zich van vroeg in de ochtend tot de avond bezig houden met koken (op open vuur), afwassen in de rivier, wassen in de rivier en tussendoor gooien ze nog eens een hengeltje uit. Ik heb tot nu toe nog geen enkele vrouw even zien relaxen.
Hoewel we hier blanker dan blank zijn proberen we
echt een beetje mee te doen met de dorpelingen. Rem heeft al flink staan vissen (score:2) en ik heb net geholpen met schoonmaken, snijden en koken van bonen. Djoy vond op dag 1 al haar vriendinnetje chiara, waar ze de hele dag mee op stap is.
Gisteren, onze eerste volledige dag in Kajana zijn we gaan wandelen in het bos. Nangjanman, de eigenaar van de huisjes, legde van alles uit over bladeren waar je mee kunt baden om sterk te worden, je kind sterk mee te maken, je luiheid te verdrijven of je bloeddruk te verlagen. We hadden er nog veel meer van willen weten, maar Djoy had er snel genoeg van dat gewandel. Maakte meteen een pijnlijk verschil duidelijk; er wordt hier niet gezeurd. En huilt een kind te lang dan kan ie nog een tik erbij krijgen. En hoelang een boottocht ook duurt, de kids van hier wachten gewoon rustig af tot ze er zijn. Ze hebben geen speelgoed maar vermaken zich de hele dag. Wij dachten dat ze het leuk zouden vinden een filmpje op de e-pad te kijken, maar na 10 min was het ruzie, maar snel weer in de tas dat ding... Gistermiddag voeren we met de korjaal naar Awarradam, een stroomversnelling in de rivier. Super om daar in te zwemmen en je mee te laten voeren met de stroom. Daarna opdrogen op de warme rotsen, lekker! We vonden het varen op de rivier zo super dat we dat vandaag nog wel een keer wilden doen. Dus mochten we mee naar de  Grandedam, het punt waar je niet door de river kunt varen. Daar kwamen we een Amerikaans stel tegen die hier twee jaar in een dorp verderop komt wonen om vrijwilligerswerk te doen. Grandedam is het punt in de rivier waar je niet door de stroomversnelling kunt varen. Dus;alles uit de boot, door het water waden met de zooi en aan de andere kant weer een andere korjaal regelen waar je mee verder kan. Hard werken... De mannen waar wij mee naar de dam gingen moesten vaten brandstof ophalen,125 liter per stuk door het water de korjaal in, stoer! Het viel me mee dat wij nog mee terug konden varen...
Vanmorgen, maandag, hebben we een project bekeken van Frits, een van de mannen van het dorp. Hij heeft de aanzet gegeven voor de bouw van een paar schoollokalen. Daarnaast heeft hij in een verlaten dorp verderop een school voor houtbewerking en een naaiatelier opgezet, dorpkinderen kunnen daar na de lagere school een vak leren waar ze in het binnenland geld kunnen verdienen. Vrijwilligers uit Nederland komen er regelmatig lesgeven en ook de lesmaterialen worden geregeld.
Verder was het eten geweldig, de mensen vriendelijk, de hut prima, de rust in het dorp bijzonder, het zicht op de rivier prachtig... En die spin waar ik zo bang voor was, die zat natuurlijk in onze hut.
We hadden al veel verhalen gehoord voor we naar Kajana vertrokken, maar we weten nu: het binnenland,dat moet je ervaren. Absoluut de meest bijzondere ervaring van deze reis tot nu toe!


Verstuurd vanaf mijn iPhone